Het was Tante Ingrid’s complot van de week. Met haar paars gelakte vingernagels zat Ingrid lekker te browsen op haar Lenovo laptopje toen ze in Facebook groep ‘De Echte Werkelijke Waarheid’ het volgende complot vond:
Het Suikerpot Complot.
Bijna woedend klikte ze er op, zo graag wilde ze het lezen. En lezen deed ze! Vijf kantjes lang was het complot, vol spiralen, lijnen, foto’s van hagedismensen, een hoop ‘666’, de Twin Towers, de Bilderberg groep, Bill Gates, Pfizer en clowns. Tijdens Kerstavond kon Ingrid zich niet langer inhouden; ze moest erover vertellen.
Stef, haar broer, zat op dat moment depressief op een strookje broccoli te kauwen en vader Gerard was in een demente bui door de tuin aan het lopen. Alleen Frida was bij de les, samen met haar kinderen Jonnie, Barga en Luuc – allen keken ze Ingrid aan, benieuwd naar wat voor sappig verhaal ze dit keer weer ging vertellen.
‘In iedere suikerpot zit een onzichtbare laag verf aangebracht die communiceert met wezens die ene Ricardo Biezemsma tijdens een DMT trip had gesproken, in het Vijfde Universum, de zogenaamde Bargamel Mensen. Deze figuren, die slechts drie tanden hebben en vijf ogen, leven van de suiker in de potten van mensen – omdat de Suikerpot het onbedoelde symbool is van heerschappij, macht en overvloed. Dat weet iedereen! Suiker, een combinatie van fructose en glucose, overheerst alle leven op aarde. Het is de Hoeksteen, het is de Brandstof. Luister. De Bargamel mensen zijn al miljoenen jaren in connectie met onze dimensie, en ze zijn de makers van de Hagedismensen die jullie ook allemaal kennen.’
‘Volgens mij is ome Stef een Hagedismens’ zei Luuc gniffelend.
Stef pakte een stuk brood en gooide het naar Luuc’s hoofd.
‘Bek houden, kleine etterbak! Ik zal een hagedis in je hol steken, dat zal je leren, walgelijk pestventje’
De hele tafel lachte de razende Stef uit, Ingrid kuchte en vervolgde haar verhaal.
‘De Suikerpotten zijn belangrijk voor de Bargamel mensen en dus ook voor de Hagedismensen. De Hagedismensen hebben als plan om de mensheid tot slaaf te maken en de kinderen als addergebroed te offeren aan heer Satan, god zij met ons, de heer geprezen’
(Iedereen sloeg een kruisje)
‘En voor dat plan, hebben ze dus meer suikerpotten nodig! In China zie je dat er gigantische fabrieken zijn waar de gekidnapte kinderen door Epstein naartoe worden gebracht om dag en nacht suikerpotten te maken.’
‘Wat voor bewijs heb je daarvoor, gekke Ingrid?’ vroeg Luuc.
‘Welk bewijs heb je nodig? Je ziet toch dat 9/11 een inside job was, een false flag, en wat Bill Gates met de wereldbevolking aan het doen is met die gifspuiten van hem? Overal is bewijs! Alles is namelijk deel van het Suikerpot Complot.’
Luuc lachte en gooide een cherrytomaatje naar Ingrid’s hoofd.
‘Sinterklaas schrijft alles op, jongetje’ zei Ingrid serieus. ‘Afijn. De Hagedismensen hebben dus een stofje in de vaccins gedaan om te zorgen dat iedereen verslaafd raakt aan suiker. Zo zorgen ze dat er meer suikerpotten worden gekocht, en daardoor is straks in ieder huis een directe connectie met de Bargamel mensen!’
Luuk snoof. ‘Bargamel mensen, hagedismensen, wat ingewikkeld allemaal. En waarom doen ze niet gewoon de verf in de suikerzak? Veel mensen hebben helemaal geen suikerpot, maar gewoon de zak zelf, of een bus met poedersuiker…’
‘Het moet een suikerpot zijn, van glas of aardewerk, dat zeiden ze op Facebook’ mompelde Ingrid.
‘Waarom willen de Bargamel mensen ons iets aandoen? Hebben we ze iets misdaan?’ vroeg de jonge schele Barga nu.
‘Je snapt het niet, ze willen de wereld domineren!’
‘Waarom?’ riep Luuc. ‘En hoezo zouden we die Richard geloven, of hoe hij ook heette?’
Ingrid begon te trillen. ‘Kunnen jullie me alsjeblieft laten uitpraten’ huilde ze, ‘jullie nemen me nooit serieus!’
De tafel werd stil. Ingrid was zachtjes aan het huilen, maar Stef leek opeens een stuk vrolijker.
‘Ik ga even kijken hoe het met onze oude Gerard is!’
Hij stond triomfantelijk op en liep naar de tuin. Het was een diepe, mooie tuin met een stoffig tuinhuisje helemaal achterin, goed verscholen tussen alle bomen en varens.
Binnen stond Gerard voor een stellagekast vol glimmende potten.
‘Hoeveel zijn het er?’ vroeg Stef koeltjes.
’46. Ze zullen tevreden zijn’ antwoordde Gerard.
‘Goed. Vul ze met suiker.’
Stef lachte, en een moment was zijn gevorkte tong zichtbaar.
