Peter had een cabine in zijn tuin, de ‘sauna’ zoals men deze zo liefkozend noemde.
‘Stap maar in de Sauna! En kom hier met dat handdoekje, die heb je zo toch niet nodig’ riep hij tegen zijn gasten.
‘Wat heerlijk, een sauna in je tuin! Echt even lekker genieten!’
De gast stapte erin, Peter vergrendelde de deur en activeerde de sauna met een dramatische druk op de rode knop.
Peter Beunsma – een elitair uitziende man van rond de vijfenzestig- nam nog een flinke hijs van zijn XL-sigaar en staarde diep nadenkend vanuit zijn luie stoel naar het schilderijtje van een kotsend veulen dat boven de open haard hing. Peter mompelde altijd hardop wanneer hij in gedachten verzonken was, tot ergernis van zijn buurvrouw die daardoor niet kon klaarkomen. Je kon de klokken erop gelijk zetten; op het moment dat zijn buurvrouw op het punt stond om klaar te komen, verzonk Peter in diepe, wazige gedachten die hem luidkeels deden mompelen.
‘Dit zijn je nieuwe Rioolvriendjes, Peter. Je moet voortaan met ze spelen.’
Peter, gekleed in zijn gebruikelijke bevuilde witte hemd, staarde depressief voor zich uit. Hij zette de fles wodka aan zijn lippen en dronk, het vocht droop grotendeels langs zijn ongeschoren kin.