Met zijn zoontje Chicken Teriyaki en dochtertje Frikandel Speciaal reisde Geert Nuburg door het land. Al waar hij kwam zette hij zijn grote kar neer, ontstak de verblindende neonlichten en liet zijn kinderen misselijkmakende trucs uitvoeren – in de kar, dan wel in de lokale circussen, waar het leven bitter, rauw en kort was.

‘Chicken Teriyaki, hier komen verdomme!’

Het knulletje gehoorzaamde zijn brute vader en keek vol angstige verwachting naar de zweep die in de hoek stond.

‘Ik ben een zwijn, mijn straf is verdiend, ontfermt u over mij met uw zweep’

Nu viel het Chicken Teriyaki pas op dat zijn vader er ongezond uit zag. Zijn adem reutelde, zijn gezicht was opgezwollen en bleek. Zweet parelde boven zijn tranende ogen. Voor het eerst voelde hij medelijden. Hij vergat deze emotie zodra het speeksel uit Geerts mond weer op zijn gezicht belandde.