Linda werd wakker van een luide knal. Ze zat recht overeind en klikte het lampje boven het bed aan. Ze zag dat het bed verder leeg was. Het dekbed van Arnold lag verfrommeld bij het voeteneinde. Er klonk nog een luide, blikachtige knal.
“Arnold?”, riep ze in de richting van de openstaande slaapkamerdeur.
Geen antwoord.
“U heeft een afspraak met uw nieuwe internist, mevrouw Bondanus, met dokter Pascernal. Woensdag om twee uur. Melden aan de balie. De dokter verzoekt of u wellicht, als het zou kunnen, uw geboortecertificaat kunt meenemen. Het is enorm belangrijk, niet vergeten.”
Truda Bondanus begon gelijk te stressen en haar kinderen uit te schelden. Dit deed ze altijd als ze gestresst was. Ze sneed een prei doormidden, verhitte een pan boven het vuur en liet de halve prei aanbraden. Zodra deze zwart was deed ze er knolraap en kaas op.
Jan Beukersloot probeert zijn oog te openen, maar voelt hoe de op elkaar plakkende wimpers hem ervan weerhouden het daglicht te aanschouwen. Hoelang hij geslapen heeft, weet hij niet. Twee, drie dagen, misschien wel een week? Wat maakt het ook uit. Voor Jan Beukersloot is het elke dag vakantie. Hij verblijft permanent in een hotelkamer met zeezicht van een ooit glorieus, maar inmiddels verlaten hotel aan de kust.