Ik ben Sylvester. Wilt u meer over mij weten? Natuurlijk wilt u dat. Laat mij eerst vertellen over hoe fantastisch mijn leven is, zodat ik later kan uitweiden over hoe fantastisch ikzelf ben. En dan volgt vanzelf het ware probleem dat mijn leven teistert. Och, de deernis!
Iedere dag openen mijn ogen zich en ontwaar ik twee naakte vrouwelijke lichamen, die zachtjes aan beider kanten van mijn zongebruine lichaam liggen. Soms Nikita en Victoria, soms Anastasia of Carmen. Ik kijk naar het plafond, zie de prachtige ornamenten, de luxueuze gordijnen naast vensters die een uitzicht bieden over de Marina di Capri in Italië. Wellicht een van de mooiste jachthavens van de wereld, naar mijn weten in ieder geval de duurste. Terwijl het mediterraanse ochtendlicht door mijn nog gesloten ogen probeert te priemen voel ik de tong van Nikita mijn ballen kietelen terwijl de lippen van Victoria zich om mijn eikel sluiten. Dit fijne gevoel went nooit, dat kan ik u verzekeren. Na een uur vol plezier en vleselijk wellust kies ik in mijn inloopkast wat ik zal dragen op het yacht. Ook maak ik de immer moeilijke keuze welke van de zesenveertig horloges bij mijn outfit past. Een dag volgt, een heerlijke dag waar geen einde aan lijkt te komen: varen, oesters eten, genieten van alles wat onbereikbaar en onbetaalbaar is voor het grauw van het volk. Ja lieve mensen, ik kick hier behoorlijk op: dat ervaren waar anderen slechts over kunnen dromen. In mijn suite ligt een fotoboek met foto’s van achterwijken, waarmee ik nog meer geniet van hoe succesvol ik ben. Vreselijk? Inderdaad. De verschrikkingen van Britse achterwijken zijn talloze malen erger. Stel je toch eens voor daar te moeten wonen!